De eerste helft van de Roadtrip/camping trip
Blijf op de hoogte en volg Manuel
08 November 2016 | Verenigde Staten, Castile
Zo, nu alle begindingen verteld zijn, zal ik alleen nog over bijzondere dingen vertellen. Ik heb het hier echt behoorlijk naar m'n zin en heb het heel druk met leuke en gezellige dingen doen, dus denk maar niet dat ik me verveelde in de dagen waar ik niks over vertel! Dit blog zal volledig gaan over de eerste helft van de roadtrip die ik eind september heb gemaakt.
Na de eerste paar weken had ik een beetje het idee dat ik wel genoeg geaklitmatiseerd was en ik wilde echt even iets speciaals doen. Op zoek op internet naar mooie plekken om te bezoeken heb ik dan de mooiste relatief dichtbije plekken uitgezocht voor een roadtrip. Slachtoffers vinden die mee wilden was makkelijker gedaan dan gezegd. Binnen een paar dagen na het uitvogelen van de route (1000km!) had ik het groepje al bij elkaar. Ik zou met Teresa (oostenrijkse huiisgenoot), Theresa (oostenrijkse vriendin van huisgenoot die ook wel eens langskwam), Alex (Canadeze vriend die paar units verderop woont) en Alec (huisgenoot met wie ik heel veel omga) gaan. Helaas moest Alec afzeggen wegens een niet werkend paspoort, dus last minute werd de Australische Kai toegevoegd. Ikzelf had hem 1 keer eerder gezien, maar de Teresa's konden wel goed met hem omgaan dus dikke prima. Het idee was groots. De route (zie foto) was 1000 km en ging om het grote Lake Ontario heen, door Canada zelf, maar vooral door de staat NY heen. Ik had een paar mooie state parks uitgezocht die we zouden bezoeken voor de mooie natuur en daar gingen we dan ook kamperen. Alex, de enige Canadees van de groep, had zelf een auto dus daar konden we mooi mee rijden.Verder regelde hij ook een enorme tent en wat slaapzakken. Teresa was lid van de Outdoorclub en kon daardoor een tweepersoonstent, een hoofdlamp, 2 matjes en 2 slaapzakken meenemen. Wat supplies betreft zat het dus wel goed! Nu was het alleen nog hopen dat de weersvoorspelling (3 dagen regen) fout zat.
30 september was het dan zover. Volbepakt pakten we de auto rond een uur of 10 en de reis begon! Na een tussenstop gemaakt te hebben in Toronto om bij Alex's ouders de tent op te halen, was onze eerste stop bij de Niagara Falls. Wauw wat was dat mooi! Iedereen kent de Falls natuurlijk wel, dus veel hoef ik er niet over te vertellen. Het was in ieder geval erg indrukwekkend om het nu echt in levenden lijve te zien. Zo'n krachtige stroming en zo'n grote waterval. Het weer zat behoorlijk mee op dat moment, de zon scheen volop! De stoomdouche vanaf de uitkijkplek was daarom juist wel even lekker. Het zorgde er wel voor dat de foto's niet heel veel laten zien van de waterval zelf, zoveel stoom bedekte de waterval een klein beetje en al helemaal voor de camera van mijn Motorola. Zo extreem als op de foto's was het in het echt dus niet, al was het niet zo helder als op speciale dagen. Niettemin, erg mooi om het in het echt te zien! We zijn er zo'n 2 uren gebleven voor we weer op pad gingen.
Het was intussen al 4 uur dus we moesten wat tempo maken. Helaas dacht de border security van de US daar anders over. We werden in een hokje gestopt en moesten daar 30-45 minuten wachten totdat we geholpen werden. Er werden wat vragen gesteld om te kijken of we niet meegesmokkelde mexicanen waren, mijn 10 vingerafdrukken werden allemaal geregistreerd in de database en er werd een foto van mn hoofd gemaakt. Yay FREEDOM! Een beetje extreem allemaal als je het mij vraagt maargoed. Uiteindelijk kwamen we rond een uur of 6 dichtbij onze tweede bestemming. Helaas werden we op een paar km van de campground al enorm afgeleid door het uitzicht en hebben we daar een tijdje gestopt om van het uitzicht te genieten en foto's te maken. De consequenties van die tussenstop kwamen we al snel tegen. Toen we bij de kampeerplek aankwamen was het al bijna 7 uur en begon het al enorm donker te worden en we moesten nog steeds eten. In het donker hebben we toen met man en macht geprobeerd de tenten op te zetten in het donker. In zo'n natuurpark heb je natuurlijk geen straatlantaarns dus een groot deel van de tijd hebben we de autolampen aangehad om bij te schijnen. Verder gebruikten we mijn geweldige motorola in zaklampmode om bij te schijnen. Nu zullen jullie je afvragen, hoe lang duurt het nou om een tent op te zetten? Zo moeilijk is dat toch niet? Nou, daar zouden jullie wel eens gelijk in kunnen hebben. De Teresa's hadden hun tweepersoonstent namelijk al binnen een half uur op. Het verschil met de andere tent was, was dat de tent van de outdoorclub ongeveer 2 onderdelen bevatte. Het tentzeil zelf en een uitklapbare stok om het frame te maken. De tent van Alex was 30 jaar oud en had ongeveer 120 verschillende onderdelen, zonder IKEA instructieboekje.... Daar kwam nog bij dat de tent vantevoren door niemand van ons getest was. We hadden het immers wpas in Toronto opgehaald. Na zo'n 2 a 3 uren puzzelen met de onderdelen in en uit elkaar schuiven en uitvogelen hoe het moet (I HAVE A 3 HERE, DO WE HAVE A 1 AND 2?!) kwamen we tot de conclusie dat er toch echt een paar essentiele onderdelen ontbraken. We hadden de tent zo goed als volledig klaar, alleen er ontbrak een onderdeel dat het zegmaar rechtop laat blijven staan. We zaten een beetje in een hopeloze situatie dus. Op een gegeven moment zijn Alex en Teresa in de auto op zoek gegaan naar een supermarkt(die natuurlijk niet meer open was). Een uur later kwamen ze eindelijk terug met mcdonalds. Classic American food, right? Na deze enorme hongeroplossende energieboost kreeg ik een geniaal idee. Een van de bomen op ons plekje had een kleine uitstekende dikke tak van zon 30 cm. Wat nou als we de lus van een van de hoeken van de tent om die stronk heen wikkelen? Dan hebben we één hoek. Met het ene touw dat we hebben kunnen we een andere hoek vastbinden aan een andere boom, dan hebben we tenminste iets. Nou dat bleek een goed idee te zijn. Van de buren hebben we nog een touw geleend dus uiteindelijk hadden we dan toch echt een tent! Vastgemaakt aan twee bomen met touw en vastgemaakt aan een derde boom met een lus door een stronk steken. Of je het echt een tent kan noemen weet ik niet, maar goed. Kai vertrouwde het niet helemaal en al helemaal niet toen hij hoorde dat de tent na 30 jaar niet echt meer waterproof is, dus hij ging bij de Teresa's in de tweepersoonstent slapen. Dat betekende dat Alex en ik een 8 persoonstent voor ons tweeën hadden, wat een ruimte! Die ruimte zouden we de volgende dag een moord voor doen, maar daar kom ik later op terug.
Na het enorme succes van een tent opzetten binnen 4 uren vonden we dat het wel tijd was voor een welverdiend kampvuur. Dat bestond vooral uit constant hout zoeken in de bosjes zodat het vuur niet uitging, maar was toch erg gezellig. On a sidenote, we hadden mazzel dat we aan die bepaalde kant op zoek gingen naar hout, want aan de andere kant ( 20 meter van onze tent) begon de afgrond al. Dat was de volgende ochtend even schrikken toen we in het licht zagen hoe dicht we op het ravijn zaten. Na het kampvuur dan toch maar lekker gaan slapen in onze villa-achtige tent.
Na een oprecht heerlijk comfortabele nacht gehad te hebben in het opgezette zeil dat we een tent noemden, werd ik rond een uur of 7 wakker van geritsel boven ons. Was het een beer? WAS HET EEN BEER?!!! Nee het was geen beer. Het was het geluid van tientallen eekhoorns en beesten die van tak tot tak liepen in de bomen boven ons. Niks gevaarlijks dus. Best wel heerlijk wakker worden zo eigenlijk. Was ook helemaal niet monsterlijk koud. Prima eerste keer kamperen voor mij! Nadat iedereen wakker was geworden en genoten had van het uitzichtplekje op een uitsteeksel iets meer dan 50 meter van onze tent, begonnen we al met onze hike. En man man man man man man, wat is Letchworth State Park toch mooi. De foto's onderaan spreken wel voor zich. Het zijn er veel dit keer. We hebben tot een uur of 4 gewandeled en geklommen door het hele park en prachtige uitkijkpunten gezien. Ravijnen, cliffs, watervallen, watervalletjes, water... Dit park had het allemaal. We hebben midden op een trail geluncht naast een stenen trap. De andere kant van de trap was alweer een afgrond. Het was een bijzondere ervaring! De groep was ook erg leuk om mee uit te hangen, dus de eerste helft van de roadtrip was zeker enorm geslaagd! Zeker voor herhaling vatbaar. Na Letchworth State park werd het tijd rond een uur of 4 om naar het volgende park te gaan. Wederom moesten we ons enorm haasten om voor het donker de tent op te kunnen zetten. Lukte ons dat dit keer wel? Dat komt in het volgende blog!
PS: Het was heerlijk weer tijdens deze helft van de trip. We hebben ongelooflijk veel mazzel gehad dat tijdens ons bezoek aan Niagara Falls en aan Letchworth State park we lekker door de zon konden lopen!
PPS: Volgens mij laat deze site niet alle foto's zien onderaan deze pagina. Het moeten er 59 zijn. Via foto's in het scherm links moet je er wel komen en ze komen ook op facebook!
Na de eerste paar weken had ik een beetje het idee dat ik wel genoeg geaklitmatiseerd was en ik wilde echt even iets speciaals doen. Op zoek op internet naar mooie plekken om te bezoeken heb ik dan de mooiste relatief dichtbije plekken uitgezocht voor een roadtrip. Slachtoffers vinden die mee wilden was makkelijker gedaan dan gezegd. Binnen een paar dagen na het uitvogelen van de route (1000km!) had ik het groepje al bij elkaar. Ik zou met Teresa (oostenrijkse huiisgenoot), Theresa (oostenrijkse vriendin van huisgenoot die ook wel eens langskwam), Alex (Canadeze vriend die paar units verderop woont) en Alec (huisgenoot met wie ik heel veel omga) gaan. Helaas moest Alec afzeggen wegens een niet werkend paspoort, dus last minute werd de Australische Kai toegevoegd. Ikzelf had hem 1 keer eerder gezien, maar de Teresa's konden wel goed met hem omgaan dus dikke prima. Het idee was groots. De route (zie foto) was 1000 km en ging om het grote Lake Ontario heen, door Canada zelf, maar vooral door de staat NY heen. Ik had een paar mooie state parks uitgezocht die we zouden bezoeken voor de mooie natuur en daar gingen we dan ook kamperen. Alex, de enige Canadees van de groep, had zelf een auto dus daar konden we mooi mee rijden.Verder regelde hij ook een enorme tent en wat slaapzakken. Teresa was lid van de Outdoorclub en kon daardoor een tweepersoonstent, een hoofdlamp, 2 matjes en 2 slaapzakken meenemen. Wat supplies betreft zat het dus wel goed! Nu was het alleen nog hopen dat de weersvoorspelling (3 dagen regen) fout zat.
30 september was het dan zover. Volbepakt pakten we de auto rond een uur of 10 en de reis begon! Na een tussenstop gemaakt te hebben in Toronto om bij Alex's ouders de tent op te halen, was onze eerste stop bij de Niagara Falls. Wauw wat was dat mooi! Iedereen kent de Falls natuurlijk wel, dus veel hoef ik er niet over te vertellen. Het was in ieder geval erg indrukwekkend om het nu echt in levenden lijve te zien. Zo'n krachtige stroming en zo'n grote waterval. Het weer zat behoorlijk mee op dat moment, de zon scheen volop! De stoomdouche vanaf de uitkijkplek was daarom juist wel even lekker. Het zorgde er wel voor dat de foto's niet heel veel laten zien van de waterval zelf, zoveel stoom bedekte de waterval een klein beetje en al helemaal voor de camera van mijn Motorola. Zo extreem als op de foto's was het in het echt dus niet, al was het niet zo helder als op speciale dagen. Niettemin, erg mooi om het in het echt te zien! We zijn er zo'n 2 uren gebleven voor we weer op pad gingen.
Het was intussen al 4 uur dus we moesten wat tempo maken. Helaas dacht de border security van de US daar anders over. We werden in een hokje gestopt en moesten daar 30-45 minuten wachten totdat we geholpen werden. Er werden wat vragen gesteld om te kijken of we niet meegesmokkelde mexicanen waren, mijn 10 vingerafdrukken werden allemaal geregistreerd in de database en er werd een foto van mn hoofd gemaakt. Yay FREEDOM! Een beetje extreem allemaal als je het mij vraagt maargoed. Uiteindelijk kwamen we rond een uur of 6 dichtbij onze tweede bestemming. Helaas werden we op een paar km van de campground al enorm afgeleid door het uitzicht en hebben we daar een tijdje gestopt om van het uitzicht te genieten en foto's te maken. De consequenties van die tussenstop kwamen we al snel tegen. Toen we bij de kampeerplek aankwamen was het al bijna 7 uur en begon het al enorm donker te worden en we moesten nog steeds eten. In het donker hebben we toen met man en macht geprobeerd de tenten op te zetten in het donker. In zo'n natuurpark heb je natuurlijk geen straatlantaarns dus een groot deel van de tijd hebben we de autolampen aangehad om bij te schijnen. Verder gebruikten we mijn geweldige motorola in zaklampmode om bij te schijnen. Nu zullen jullie je afvragen, hoe lang duurt het nou om een tent op te zetten? Zo moeilijk is dat toch niet? Nou, daar zouden jullie wel eens gelijk in kunnen hebben. De Teresa's hadden hun tweepersoonstent namelijk al binnen een half uur op. Het verschil met de andere tent was, was dat de tent van de outdoorclub ongeveer 2 onderdelen bevatte. Het tentzeil zelf en een uitklapbare stok om het frame te maken. De tent van Alex was 30 jaar oud en had ongeveer 120 verschillende onderdelen, zonder IKEA instructieboekje.... Daar kwam nog bij dat de tent vantevoren door niemand van ons getest was. We hadden het immers wpas in Toronto opgehaald. Na zo'n 2 a 3 uren puzzelen met de onderdelen in en uit elkaar schuiven en uitvogelen hoe het moet (I HAVE A 3 HERE, DO WE HAVE A 1 AND 2?!) kwamen we tot de conclusie dat er toch echt een paar essentiele onderdelen ontbraken. We hadden de tent zo goed als volledig klaar, alleen er ontbrak een onderdeel dat het zegmaar rechtop laat blijven staan. We zaten een beetje in een hopeloze situatie dus. Op een gegeven moment zijn Alex en Teresa in de auto op zoek gegaan naar een supermarkt(die natuurlijk niet meer open was). Een uur later kwamen ze eindelijk terug met mcdonalds. Classic American food, right? Na deze enorme hongeroplossende energieboost kreeg ik een geniaal idee. Een van de bomen op ons plekje had een kleine uitstekende dikke tak van zon 30 cm. Wat nou als we de lus van een van de hoeken van de tent om die stronk heen wikkelen? Dan hebben we één hoek. Met het ene touw dat we hebben kunnen we een andere hoek vastbinden aan een andere boom, dan hebben we tenminste iets. Nou dat bleek een goed idee te zijn. Van de buren hebben we nog een touw geleend dus uiteindelijk hadden we dan toch echt een tent! Vastgemaakt aan twee bomen met touw en vastgemaakt aan een derde boom met een lus door een stronk steken. Of je het echt een tent kan noemen weet ik niet, maar goed. Kai vertrouwde het niet helemaal en al helemaal niet toen hij hoorde dat de tent na 30 jaar niet echt meer waterproof is, dus hij ging bij de Teresa's in de tweepersoonstent slapen. Dat betekende dat Alex en ik een 8 persoonstent voor ons tweeën hadden, wat een ruimte! Die ruimte zouden we de volgende dag een moord voor doen, maar daar kom ik later op terug.
Na het enorme succes van een tent opzetten binnen 4 uren vonden we dat het wel tijd was voor een welverdiend kampvuur. Dat bestond vooral uit constant hout zoeken in de bosjes zodat het vuur niet uitging, maar was toch erg gezellig. On a sidenote, we hadden mazzel dat we aan die bepaalde kant op zoek gingen naar hout, want aan de andere kant ( 20 meter van onze tent) begon de afgrond al. Dat was de volgende ochtend even schrikken toen we in het licht zagen hoe dicht we op het ravijn zaten. Na het kampvuur dan toch maar lekker gaan slapen in onze villa-achtige tent.
Na een oprecht heerlijk comfortabele nacht gehad te hebben in het opgezette zeil dat we een tent noemden, werd ik rond een uur of 7 wakker van geritsel boven ons. Was het een beer? WAS HET EEN BEER?!!! Nee het was geen beer. Het was het geluid van tientallen eekhoorns en beesten die van tak tot tak liepen in de bomen boven ons. Niks gevaarlijks dus. Best wel heerlijk wakker worden zo eigenlijk. Was ook helemaal niet monsterlijk koud. Prima eerste keer kamperen voor mij! Nadat iedereen wakker was geworden en genoten had van het uitzichtplekje op een uitsteeksel iets meer dan 50 meter van onze tent, begonnen we al met onze hike. En man man man man man man, wat is Letchworth State Park toch mooi. De foto's onderaan spreken wel voor zich. Het zijn er veel dit keer. We hebben tot een uur of 4 gewandeled en geklommen door het hele park en prachtige uitkijkpunten gezien. Ravijnen, cliffs, watervallen, watervalletjes, water... Dit park had het allemaal. We hebben midden op een trail geluncht naast een stenen trap. De andere kant van de trap was alweer een afgrond. Het was een bijzondere ervaring! De groep was ook erg leuk om mee uit te hangen, dus de eerste helft van de roadtrip was zeker enorm geslaagd! Zeker voor herhaling vatbaar. Na Letchworth State park werd het tijd rond een uur of 4 om naar het volgende park te gaan. Wederom moesten we ons enorm haasten om voor het donker de tent op te kunnen zetten. Lukte ons dat dit keer wel? Dat komt in het volgende blog!
PS: Het was heerlijk weer tijdens deze helft van de trip. We hebben ongelooflijk veel mazzel gehad dat tijdens ons bezoek aan Niagara Falls en aan Letchworth State park we lekker door de zon konden lopen!
PPS: Volgens mij laat deze site niet alle foto's zien onderaan deze pagina. Het moeten er 59 zijn. Via foto's in het scherm links moet je er wel komen en ze komen ook op facebook!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
