De introductieweek

De vorige keer verklapte ik het al: er stond een uitstapje op het programma in de orientation week. Met alle aankomende eerstejaars rechtenstudenten en rechten-exchange studenten gingen we naar Wolfe Island, het grootste eiland in Lake Ontario ten zuiden van Kingston. We verzamelden met ons groepje 'Team Grunge' bij het vertrekpunt van de ferry en de mooie (gratis) boottocht met de ferry kon beginnen. Op weg naar Wolfe Island hadden we een mooi uitzicht op Lake Ontario en de vele eilanden. Ondertussen natuurlijk weer verder socializen met mensen van mijn groepje en voor ik het wist waren we aangekomen op Wolfe Island. Daar stonden van die prachtige typisch Amerikaanse gele schoolbussen op ons te wachten. Dat was even proppen, maar 3 mensen op een 2 persoons-zitje was prima te doen. De bussen brachten ons naar een of andere mais-boerderij, waar een aantal spelletjes voor ons klaarstonden. De winnaars zouden mooie prijzen winnen! Het begon met het bouwen van een zandsculptuur. De enthousiaste fanatieke studenten dat wij waren hadden het geweldige idee om hier niet te moeilijke dingen te maken, maar gewoon lekker een vierkant bouwen en daar een doolhof in snijden. Mooiste sculptuur ooit! Halverwege het bouwen moesten wij al naar de volgende activiteit en helaas hebben we ons kunstwerk nooit af kunnen bouwen. Een ander groepje zag namelijk niet echt in dat wij wel degelijk iets aan het bouwen waren en hebben op onze plek hun eigen bouwsel gemaakt.

Intussen waren wij begonnen aan de tweede activiteit. Ons groepje werd in 2 groepen van 5 en 6 gedeeld en met het kleinere groepje mochten we een doolhof trotseren. Niet zomaar een doolhof, neee, een doolhof van mais! Er was een gigantisch maisveld achter de boerderij, waar de eigenaar enorme doolhoven(schrijf je dat zo?) heeft aangelegd. Het klinkt heel suf, het was in het begin ook suf, maar zo'n maisdoolhof kan toch verdomde moeilijk zijn. Uiteindelijk zijn wij wel langer dan een uur bezig geweest om de uitgang te vinden! Ik denk dat we minstens 90% van de doodlopende wegen gevonden hebben. Na het overwinnen van het doolhof was het tijd voor een welverdiende maaltijd. Dit was weer een heerlijke BBQ, die drie letters zal ik komende tijd nog vaak moeten typen. Het was in ieder geval heerlijk. Er stond even niks op het programma voor ons, maar er was wel een leeg volleybalveld beschikbaar. Natuurlijk wilde ik hier graag mijn beachvolleybalkwaliteiten laten zien, die ik een paar weken eerder in Italië ontwikkeld had. De rest wilde ook wel, dus een paar redelijk fanatieke volleybalpotjes werden een feit.



De volgende activiteiten vallen in de categorie 'apart'. We kregen een enorme mand vol met maiskolven toegeschoven en moesten deze door een gat 10 meter verderop werpen. 1 punt voor het grote gat, 2 voor het kleine. Wij van team Grunge streden tegen een ander team. Dit was natuurlijk een enorm kinderachtig spel, maar we deden leuk mee. De andere teams daarentegen, die veranderden in een bende woeste berggorillas! De fanatiekheid en snelheid waarmee zij tekeer gingen, die valt met niks minder te vergelijken. Hetzelfde gold voor het spel waar we maiskolven in een mandje moesten gooien. Het team dat als eerste zoveel maiskolven in het mandje gooide dat deze naar beneden viel, die won. Ik wou dat ik hiervan een filmpje had gemaakt, dan pas zouden jullie allemaal begrijpen hoe belachelijk dit beeld was. Op een gegeven moment mochten alle remmen los en vlogen er tientallen maiskolven tegelijk door de lucht. Een onbeschrijfelijk beeld. Maargoed, na dit spel was het wel over met de pret en konden we weer terug de bussen in. Needless to say, ons team heeft geen prijs gewonnen.

Rond een uur of 4 waren we weer terug in mainland Kingston. Het was nog steeds ontzettend mooi weer, dus samen met de Groningse Alie, Catharina en Ninette ben ik nog naar de pier geweest. Even genieten van het mooie weer in het gras, met uitzicht op Lake Ontario. Vanaf daar hebben we ook nog een mooie zonsondergang kunnen zien. Daarna was het wel tijd voor avondeten. We vonden de Boston Pizza, waar ze hele dure pizza's hadden. We besloten 2 pizza's met zijn vieren te delen omdat we intussen wel door hadden dat Canada erg oversized is. Nou, dat hadden we zelfs nog behoorlijk onderschat, want we konden nauwelijks de helft van de 2 pizza's op. Dat verklaart de prijs dan ook wel weer. Zodra de pizza op was moest ik even snel naar huis racen, want ik had met mensen van het introgroepje afgesproken in een populaire pub. Snel omkleden dus en daarnaartoe. Eenmaal daar waren er ook veel mensen van andere groepjes, dus ook dit werd weer een erg gezellige avond. Veel nieuwe mensen leren kennen en daarnaast ook mensen van mijn groepje beter leren kennen. Dat markeerde het einde van een hele mooie dag.



De volgende dag stond weer een leuke activiteit op de planning. Costume party! Met alle groepjes zouden we verkleed in ons groep-thema een feest hebben in de populairste nachtclub van Kingston: stages. Ons thema was 'grunge', waarvan ik nog steeds geen idee heb wat het precies inhoudt. Het pre-historic of futuristic thema van andere groepjes was tenminste nog duidelijker te herkennen. Grunge schijnt iets nirvanaconcertgangerachtigs te zijn, iets met veel spijkerbroeken, carelessness en lelijkheid in ieder geval. Vers met BBQ in mijn buik (gratis BBQ in mijn appartementencomplex, dus why not?) en gekleed in een gedrocht van een blouse(?), de nodige borsthaar(ha,dat kost geen geld!) en een lichte spijkerbroek, hobbelde ik op mijn grungest naar de pre-party, die bij een van onze leiders thuis zou zijn. Daar even de beerpongkoning uitgehangen en het andere aanwezige groepje leren kennen. Daarna was het zover,THEMAFEESTTIJD!! Iedereen daar was overdreven fanatiek gekleed, maar het was erg mooi en ik heb er een erg leuke avond gehad. Foto's zijn onderaan!

Na het themafeest was een van de grootste teambuilding activiteiten. De fysiek uitputtende games-day. Waarom ze dit de ochtend en middag na een groot feest inplannen mag Joostho weten, maar er waren verrassend veel van onze groep die toch lekker fysiek bezig wilden zijn. De dag stonden veel verschillende activiteiten op ons te wachten, maar omdat dit Canada was moesten we toch echt eerst beginnen met een BBQ. Met een volle maag begonnen we dan met de meest fanatieke activiteit: de stormbaan. De Canadezen noemden deze opblaasbare springkussen stormbaan ook wel 'the stormroad of death' omdat er elk jaar verschillende doden vallen, zo erg is het! Okee dat is niet waar, maar het is wel traditie dat iemand hier geblesseerd raakt elk jaar. Vorig jaar kreeg Theo, onze leider, hier het bijvoorbeeld voor elkaar om zijn schouder uit de kom te krijgen. Of de 'ultimate challenge', zoals de baan echt heet, dit jaar weer een slachtoffer had geeist laat ik nog even spannend. In ieder geval kan ik zeggen dat wij hier veruit de snelsten waren en dit onderdeel hadden gewonnen. Iets minder ging het op het wrecking-ball springkussending. Hier moest je op een fragiel platform staan en een gigantische bal tegen je tegenstanders aan gooien om hen van hun platform af te krijgen. Hier kwamen wij erachter dat onze stabiliteit een stuk slechter ontwikkeld is dan onze snelheid. Ondanks dit wonnen we wel het volgende onderdeel, het luchtkussenstokgevecht, waar je met een enorme opblaasbare wattenstaaf je tegenstander van zijn platform af probeert af te slaan. Met rugby en de flipcup wedstrijd verloren we, dus daar maak ik geen woorden aan vuil. Het laatste onderdeel wonnen we wel. Daar moesten we wat vage dingen doen, als levend boter-kaas-en-eieren en vasthgebonden in duo's naar de overkant rennen. Ook deze dag was weer een erg leuke en ik begon mijn groepje steeds leuker te vinden! Ik begon ook des te meer te vrezen dat na de orientation week het contact met de groep zou ophouden. Gelukkig bleek dit niet het geval te zijn!

De volgende dag was de dag dat de colleges begonnen voor mij. Meer daarover de volgende keer!

PS: Halverwege games day was het inderdaad zover: iemand had dr kaak o.i.d. lelijk geblesseerd op de stormdbaan en moest op een brancard weggebracht worden. Another year, another victim.